De verticale zonnewijzer

De platte zonnewijzer kent men voornamelijk van de kerk of andere gebouwen en wordt verticaal op de muur bevestigd. Deze verticale zonnewijzers zijn onder te verdelen in twee verschillende types, namelijk de noord- of zuidwijzer en de oost- of westwijzer. De eerste variant heeft een wijzer (ook wel stijl genoemd) die een hoek maakt met het oppervlak, die gelijk is aan de 90e breedtegraad. Het grote verschil tussen deze twee zonnewijzers is dat de noordelijke naar boven wijst en de zuidelijke naar beneden. Daarnaast lopen de uurlijnen ook andersom.

De horizontale zonnewijzer

De stijl van de oost- en westwijzer ligt evenwijdig aan het oppervlak en verschilt daarmee van de eerste variant. De uurlijnen liggen in dit geval bovendien evenwijdig aan elkaar, in plaats van aan een verticale lijn in het vlak zoals bij een noord- of zuidwijzer het geval is. Platte zonnewijzers zijn erg afhankelijk van de richting waar de muur of het oppervlak naartoe gericht staat. Er zijn daarentegen ook horizontale zonnewijzers waarmee dit probleem omzeild wordt. Het opvallende aan de horizontale zonnewijzer is dat deze vaak op een sokkel geplaatst wordt. De uurlijnen liggen in dit geval op een horizontaal oppervlak en de stijl maakt een hoek die gelijk staat aan de breedtegraad. Deze zonnewijzer is gemakkelijk op de noordpool te richten, omdat hij niet afhankelijk is van de richting van een muur.